Pieter Chanterie

Link to the exhibition website 

Pieter Chanterie – The Showroom, 2024

Three murals mark a path from the Buda station to the former building of the U.P.L. – a renowned wallpaper manufacturer that once employed numerous famous artists as part-time designers. Pieter Chanterie departs from the historical narrative and the archives of the U.P.L., intertwining it with fiction, to narrate the story of a bold female designer who journeyed along the same route to the factory every day on her way to work.

The title of Chanterie’s mural works refers to staged commercial spaces that were used to demonstrate the varieties of U.P.L.’s wallpapers in the past. Showrooms served as both samples and tools for design inspiration, perhaps even slightly resembling human-size dollhouses aimed to embody the domestic fantasies of their clients, as well as the ideas of beauty and décor. Chanterie explores feminine and queer motifs associated with the factory’s history, while also delving into the technical aspects of wallpaper manufacturing.

Implementing original U.P.L. designs in his murals, the artist revisits the techniques employed in the early days of manufacturing. During this period, patterns were hand-printed on fabric using engraved blocks and rolls, with intricate details delicately filled in by the skilled hands of the workers. The wallpaper patterns in The Showroom have been handcrafted, refusing the use of more automated techniques that accelerated the wallpaper manufacturing process. Chanterie, who adeptly transitions from miniature to mural in his artistic practice, drawing upon art-historical tradition. He employs the trompe l’oeil technique to further accentuate the blending of reality and fiction in his visual storytelling. Historical anecdotes are intricately woven into the very details of the murals, such as splatters of paint on the characters’ trousers – once tell-tale signs of the colours the workers had used that day in the factory before heading home.

Address of the artworks:
– Buda station
– Dobbelenbergstraat 25, Brussels
– Dobbelenbergstraat 87, Brussels

Link to the exhibition on the museums website

(nl)

Pieter Chanterie (°1996, Leuven) woont en werkt in Brussel. Hij maakt kleine schilderijen, bas-reliëfs – dit zijn reliëfs die slechts over een kleine afstand uit het platte vlak komen – en tekeningen in boek, en laat deze media ook overlappen. De beelden zijn zowel een raam waarin vertellingen plaatsvinden als een object op zich. Zo creëert hij een universum van personages, scènes en tekens in met elkaar verweven episodes.

Het Volkskundemuseum herbergt traditionele (gebruiks)voorwerpen uit het dagelijks leven in de 19e en vroege 20e eeuw. Chanterie laat tijdelijk zijn creaties in dialoog treden met die objecten: zijn werken sluipen als het ware doorheen de vaste collectie van het museum. Bij aankomst krijgt de bezoeker een boekje mee; een souvenir met vluchtige snippers uit schetsboeken en verhalen die naar behoefte van de lezer kunnen vervlochten worden met de verhalenwerelden in de getoonde werken.

(nl)

Op 14 februari opent KOP haar deuren voor de solo- expositie The Lobster’s Lodge van de Vlaamse kunstenaar Pieter Chanterie (1996). Zijn kleine, eclectische schilderwerkjes vertellen allemaal hun eigen verhaal.

Hij creëert zijn eigen visuele universum en laat zich inspireren door uiteenlopende onderwerpen als het circus, kabouters en het observeren van het leven om hem heen.

“Pieter Chanterie (°1996) woont en werkt in Brussel in zijn torenkamer. Hier heeft hij een rijk overzicht over de wereld daar beneden. Hij bevindt zich in een eindeloze spurt van het ijle hoge naar de begane grond en terug.

Pieter als poppenspeler houdt vanboven de touwtjes vast van voorstellingen die hij maakt.

Die voorstellingen ontstaan vanuit een liefde voor het vertelspel, zelfverklaarde opmerkelijkheden uit de dagdagelijkse wereld, fantasieën en fascinaties voor zowel hedendaagse beeldcultuur als de kunstgeschiedenis.

De materialisering ervan en diens karakteristieken bieden steeds een weerwoord. De stem van de verf en het hout waarmee wordt vormgegeven klinken even luid als- en vermengen zich met de wereld die wordt voorgesteld.

Er is echter steeds een derde, minder grijpbare, partij betrokken in het gesprek. Soms is deze bemiddelaar. Evenwel gooit ie de tafel omhoog op het kookpunt van de discussie. Deze treedt op wanneer Pieter de touwtjes loslaat om zich beneden, in de rode velours stoeltjes, te laten biologeren door het raadsel waarin hij plaatsneemt.”

Chanterie behaalde in 2018 zijn master Schilderkunst aan de LUCA School of Arts in Gent en werd na zijn afstuderen geselecteerd voor het Apprentice Master Project van Kunstpodium T. In juni 2019 ontving Chanterie de Jan Naaijkensprijs: een prijs die uitgereikt wordt door het Noordbrabants Genootschap en wordt ingezet voor behoud en ontwikkeling van kunsttalent.

Zijn expositie bij KOP is een onderdeel van zijn prijzenpakket.

(nl)

Pieter Chanterie zet zijn schilderkunst in om een voorstelling te maken van de wereld als schouwtoneel. Hij doet dit het liefst op kleine formaten. Meestal op stukjes hout, soms op plaatjes in gips. In tegenstelling tot het klassieke schildersdoek bieden deze vaste materialen hem de mogelijkheid om in het materiaal te kerven (een techniek die aan sgraffito doet denken), om na het schilderen eventueel een stuk van het hout weg te zagen of om een luikje aan een paneeltje toe te voegen. De kunstenaar bespeelt het materiaal. Met deze luikjes brengt hij het vlakke beeld van het schilderijtje daadwerkelijk in de ruimte van de toeschouwer. Tegelijk dwingt Chanterie de toeschouwer naderbij te komen. Het is pas van nabij dat de geschilderde taferelen al hun details prijs geven. Hij wil dat zijn schilderijen gelezen worden als aanzetten voor verhalen en vertelsels. Daarom presenteert hij ze soms op kleine houten consoles die eruit zien als boekensteunen. En precies zoals de middeleeuwse boekverluchters in hun studiolo aan hun boeken werkten op schuine lessenaars, zo schildert Chanterie vandaag zijn miniaturen. 

Pieter Chanterie heeft circusschool gevolgd. De wereld van de voorstelling voor een publiek, van de spelende mens, weze het in het circus, in het theater, op de kermis, in de dans, als stunt (zie de koorddanser in #32, ‘The Park That Is Actually A Garden’) of als in een performance, blijft hem motiveren om als fijnschilder fantasierijke taferelen van mensen en dingen te brengen. De composities van de beelden lijken schatplichtig aan de techniek van de collage, ware het niet dat Chanterie de wereld, het leven, precies als een aaneenschakeling ziet van vrije associaties. Het oeuvre getuigt van een zeer coherente, wel doordragen visie op wereld en kunst. De kunstenaar ondersteunt de acteurs en fluistert de spelende mensen hun rol toe. De tentoonstelling ‘The Souffleur’s Cabinet’ (Het kabinet van de souffleur) begint uitgerekend met een van de vele schetsboeken waarin Chanterie dagelijks de vrije loop laat aan zijn gevoelens en aan de verbeeldingsrijke associaties die daarmee gepaard gaan. Het schetsboek als script of scenario voor een spel dat nog vorm moet krijgen?

Op een ander niveau, namelijk dat van de tentoonstellingstechniek, verlucht Chanterie door zijn uitgekiende accrochages, in pêle-mêle of in een rooster, de wanden van de expositieruimte als waren het bladzijden uit een groot boek. Het is aan de toeschouwer om zelf het verhaal bij de beelden te bedenken. De schilder laat daartoe meer dan voldoende witruimte.

Pieter Chanterie is geboren in Leuven in 1996 ; hij woont en werkt in Brussel. In juni 2019 werd hij Master of Fine Arts in LUCA School of Arts Campus Sint-Lucas Gent. In 2016 was hij Erasmusstudent aan de academie van Helsinki, Finland. Van 14 februari t/m 1 maart 2020 stelt hij solo ten toon in de Stichting KOP 

Link to article on the prize

Link to the exhibition on the gallery’s website

Link to the exhibition on the gallery’s website

(nl)

Pieter Chanterie in the front space

De beelden van Pieter Chanterie trachten vertellingen te evoceren die alleen in het beeld bestaan en niet reconstrueerbaar zijn in een andere taal – zoals het vertelspektakel binnenin de circustent. De verre afstand is vlakbij – zoals men bij het gluren door een raam mee in de kamer staat. De wereld kent zijn eigen én dezelfde wetmatigheden als de wereld waarin hij huist – zoals de kleinste kabouter die in de grootste wereld leeft.

Hij maakt boeken en schilderijen. Het schilderkunstige beeld wordt opgezocht en tegengesproken met het fijne narratieve – zoals in de woonkamer losbandig gefeest wordt terwijl in de keuken speculaas in de koffie wordt gedopt.